2 months here.

Właśnie dzisiaj mijają 2 miesiące jak jestem tutaj. 2 miesiące w nowej rzeczywistości którą starałam się rejestrować i chłonąć wszystko wokół. Pokochałam Hiszpanię, uświadomiłam sobie że świat zaprasza nas do wypróbowania wielu możliwości. Zaczynam też rozumieć że chyba tylko ja sama wiem czego potrzebuję. Jestem niesamowicie szczęśliwa że tu jestem. Że nie poddałam się presji tego co według innych powinnam i jak powinno wyglądać moje życie. Nie wierzyłam nikomu na słowo. Kiedy mówiono mi żebym dała sobie spokój z tymi pomysłami, nie traciłam wiary. Miałam w sobie ten głód doświadczeń, głód życia. Warto zabiegać o sprawy dla nas samych. Teraz żyję tu, zmienia się wszystko i ja też. Ćwiczę język, poznaję ludzi. Staram się robić codziennie coś nowego. Odkrywam świat i siebie. Po trochu.
I czasem wracam. I czasem myślę.

Robię plany o podróżach, inspiruję się mijanymi ludźmi, czytam dużo, piszę o marzeniach. Trudno mi oddać i opisać siebie. Życie daje mi kilka możliwości a ja do końca nie wiem czym się kierować przy ich wyborze. Studia, niestudia. Zabrzmi to może nieco paradoksalnie ale kocham edukację lecz nie szkołę. Absurdalnie nie mam pojęcia co chcę robić w życiu, ani jak studia mają mi w tym pomóc. Nigdy nie chciałam żyć życiem które jest koncepcją myślenia innych ludzi. A jednak czasem. Trudno jest być sobą. Mijam wiele ludzi. Jedni stoją w miejscu, inni drepczą w kółko. Nic za nimi, nic przed nimi. Nie rozumiem tego i nie chce. Nie chce życia w miejscu. Bo chyba najważniejsze to zdobywać doświadczenie. I może dlatego tu jestem. I może dlatego coraz częściej uświadamiam sobie że życie warto przeżyć naprawdę.

I tak na razie zostaję tu dłużej.